ამ ფორმით მოწოდებული სიტყვა ანბანური რიცხვთა სისტემის საზომით გაუტოლდა წმიდას. შესაბამისად, სული ვითარცა ტრედი გამოვიდა სულიწმიდა. კიდევ დავსვათ შეკითხვა, რაში დასჭირდა წმიდა წერილის წერას ინფორმაციის ასე რთული და დაფარული ფორმით მოწოდება?
ღმრთის სიტყვა ხომ ორ ბუნებოვანია, მას ხომ უნდა შეეძლოს როგორც ხორციელი ასევე სულიერი ინფორმაციების გადმოცემა. წყლის ნათლიღების ცნობიერებით უნდა მიგვეღო ხორციელი ისტორია, რომ წყლიდან ამოსულ იესოს მტრედი დაფრენოდა მხარზე, ეს ნიშნავს, რომ უფრო აღმატებული განათლების სისტემიდან (ცეცხლითა და სულიწმიდით) უნდა ვღებულობდეთ სრულიად სხვა, განსხვავებულ ინფორმაციას. აქვე განვმარტავ რასაც ვგულისხმობ:
წყლით ნათლიღების ცნობიერებით, სიტყვა განიხილება ხილული ნაწილით, ანუ მელნით ნაწერით. ხოლო ცეცხლითა და სულიწმიდით ნათლიღების ცნობიერებით, სიტყვა განხილული უნდა იყოს ასონიშნებით და ამ ასონიშნებიდან გამომავალი რიცხვთა სისტემის კანონზომიერებებით (იხ. სულიერი წერის სტრუქტურა). ჩვენ უკვე აღვნიშნეთ, რომ ანბანური რიცხვთა სისტემა წარმოადგენს სიტყვაში მყოფ სულიწმიდას (იხ. დასკვნა N..). ბიბლიური ხორციელი ინფორმაციით (ხორციელი ზრახვით), იესოს მხარზე დააფრინდება სული ვითარცა ტრედი, ანუ ფრინველი მტრედი.. ხოლო იგივე ინფორმაციით სულიერად ნაკარნახები ყოფილა: სიტყვას ზემოდან უნდა დაადგრეს რიცხვთა სისტემა. განა იგივე არ მოვიმოქმედეთ, როცა დავწერეთ ტრედი და თავზე დავაწერეთ რიცხვები? ამ დროს „მოვკვდით სიტყვის ხორცითა“, ანუ დავივიწყეთ, რომ ფრინველზეა საუბარი. შემდეგ სიტყვის სახელით ვთხოვეთ სიტყვაში მყოფ მამას (ასონიშნებს) მოეცა ინფორმაციული პასუხი და მამამ (ასონიშნებმა) მისგან გამომავალი სულიწმიდით (რიცხვებით) გაგვცა პასუხი: სული ვითარცა ტრედი არის სულიწმიდა. ეს არის ბიბლიური წერის კლასიკური მოდელი, თუ როგორ ხდება წყლით ნათლიღების დატოვება და ცეცხლითა და სულიწმიდით ნათლიღების პროცესში გადასვლა. ამ დროს წმიდა წერილის არცერთი სიტყვა არ გადავა (უცვლელი რჩება სიტყვები), უბრალოდ მათ შეეცვლებათ აღმოკითხვის საფუძვლები და ამ აღმოკითხვით მისაღები ცნობიერება, რასაც ბიბლიურად ჰქვია ცა და ქვეყანა შეიცვლება. ზუსტად ამ საკითხს პასუხობს მარკოზის სახარება:
"ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არასადა წარჴდენ"
(მარკოზი 13-31).
წმიდა წერილს შეეცვლება აღმოკითხვისა და ცოდნის მიღების მეთოდი, ანუ ცა და ქვეყანა შეიცვლება ისე, რომ ამ წერილის არცერთი სიტყვა და წინადადება არ შეიცვლება. ასე, რომ ცნობიერად ყველაფერი შეიცვლება, ეს ძალიან დიდი საიდუმლოა, რაც კაცობრიობამ ათასწლეულებია ვერ გახსნა. კიდევ ერთხელ გავიმეორებ კაცობრიობის განვითარების ისტორიაში ამ საიდუმლოს გახსნა იქნება ყველა დროის ყველაზე დიდი ცნობიერი მოვლენა. ესაა გზა 7 ბეჭდით დაბეჭდული წიგნის გახსნისაკენ ...
დასკვნა N.. მეორედ მოსვლა არის ცნობიერების ცვლილების პროცესი, ამ დროს ფიზიკურად ქვეყნის ანუ ჩვენი პლანეტის დაღუპვა არ მოხდება.
მეორედ მოსვლით ძალიან ბევრი რამ შეიცვლება, გამოჩნდება ახალი საგანმანათლებლო ნათელი, მისი საფუძველი ქართული დამწერლობითი საზომი სისტემა იქნება, დღემდე ეს სისტემა მკვდარი იყო და მისი მფლობელი ერი ცნობიერ სიბნელეში იმყოფებოდა, ზუსტად ამას გულისხმობს წერილი:
"ერი რომელი სხდა ბნელსა, იხილა ნათელი დიდი, და რომელნი სხდეს სოფელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა,
ნათელი აღმოუბრწყინდა მათ"
(მათე 4-16).
ერი "სხდეს სოფელსა", უნდა მივხვდეთ, რომ ეს ერი წყლით ნათლიღების მიღებით, წერილის ხორციელი ცნობიერების მიმდევარი იყო. მათ 7 ბეჭდით დაბეჭდული წიგნი არ ჰქონდათ გახსნილი და ამით "აჩრდილთა სიკუდილისათა" მკვიდრნი იყვნენ ანუ მეორე სიკვდილი უფლობდა მათზედ. რა არის მეორე სიკვდილი? ამ კითხვაზე პასუხი უკვე გაცემული გვაქვს, მაგრამ თემის გასაშუქებლად ამ საკითხს კიდევ ერთხელ შევეხები: როცა ჩვენ წმიდა წერილის გარეგან წიგნს, მელნით ნაწერს, ოდენ აღმოვიკითხავთ, მაშინ ვღებულობთ ორბუნებოვანი წერილის ხორციელ ინფორმაციებს. ამ დროს ჩვენი გონება წერილს ხორცითა ზრახავს, მასზედ პავლე მოციქული ბრძანებს:
"რამეთუ ზრახვაჲ იგი ჴორცთაჲ სიკუდილ არს"
(ჰრომაელთა 8-6).
ამ ფონზე ყველას კარგად უნდა ესმოდეს, თუ რას ნიშნავს: "ერი სხდეს სოფელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა". იმ ცნობიერებას, რომელიც იძლევა ხორციელ ზრახვას, ბიბლიური ტერმინით ჰქვია სიკუდილი. ჩვენ უკვე განხილული გვაქვს ეს საკითხი და ისიც გავარკვიეთ, თუ როგორ მარცხდება სიკვდილი (იხ. სასულიერო სწავლებას გვ..), აღვნიშნეთ, რომ ამ სიკვდილის ხელმწიფება განპირობებულია წიგნის გაუხსნელობით. თუ ჩვენ შევძლებთ აღვასრულოთ სიტყვის ჯვარცმის კანონი და როგორც პავლე მოციქული ამბობს, თუ მოვკვდებით ხორცითა მით ქრისტესითა (ჰრომაელთა 7-4), მაშინ სიტყვის ხორცით კვდომაში ეს სიკვდილი დაითრგუნება. (ესაა პროცესი: სიკვდილითა სიკვდილისა დათრგუნვა). მაგრამ რადგან ჯერ ბეჭედთა საიდუმლოთი წიგნი გახსნილი არ არის, ამიტომ ეს სიკვდილი ჯერ კიდევ უფლობს ჩვენზედა. კიდევ უფრო გასაგებად აღვნიშნავ რას ნიშნავს ეს: მეორედ მოსვლა არის ცნობიერების ცვლილება, ამ დროს ხორციელი ცნობიერება უნდა შეიცვალოს სულიერით. რადგან დღემდე წიგნი გახსნილი არ არის, ამიტომ წერილის სულიერი შიგთავსის ცოდნა არავის აქვს. ეს კი ნიშნავს, რომ სულიერი ინფორმაციებისთვის ცნობიერად მკვდრები ვართ. მართალია ვიცით ხორციელი წერილი, მაგრამ არ ვიცით 7 ბეჭდის საიდუმლოთი გახსნილი სულიერი წიგნი, ეს ნიშნავს: არ გვესმის ორბუნებოვანი სიტყვის ორივე ინფორმაცია. ამ წერილის სულიერი ინფორმაციებისთვის ჩვენ ცნობიერებას ჰქვია მკვდარი. ბიბლიური ტერმინოლოგიით მეორედ მოსვლამდე კაცობრიობა წარმოადგენს ზღვაში მყოფ მკვდრებს, თუ რომელიმე მათგანი შეძლებს სიტყვის ჯვარცმის კანონის აღსრულებით დატოვოს წყლით ნათლიღება და გადავიდეს ცეცხლითა და სულიწმიდის ნათლიღებაში, მაშინ აღსრულდება:
"და მოსცნა ზღუამან მკუდარნი, რომელნი იყვნეს მას შინა"
(გამოცხადება 20-13).
აქ კიდევ ცალკე თემაა ამ ციტატის სიღრმეები, ერთია: მო-სცნა, ეს სიტყვა დაკავშირებულია შეცნობასთან, სწორედ ცანი განხუმულნი იხილა იესომ წყლით აღმოსვლისას. ბიბლიური ზღვისა და წყლის დატოვება ხდება მხოლოდ ცნობიერად. ამ დროს ხორციელი ცნობიერების დატოვებით ხდება სულიერ ცნობიერებაში აღდგომა.
დასკვნა N.. მეორედ მოსვლისას მკვდარნი აღდგებიან ნიშნავს: სიტყვის სულიერი შიგთავსის გამოჩენა გამოიწვევს სიკვდილის მომცემი, არასწორი, ხორციელი ცნობიერებიდან აღდგომას. სწორი ცნობიერება გაცოცხლდება.
შევაჯეროთ აზრი: მეორედ მოსვლის პროცესი აღადგენს მკვდრებს, ვფიქრობ შინაარსი ამ აზრისა უკვე მარტივად გასაგები უნდა იყოს. ხორციელად მოაზროვნენი არიან სულიერი ნათელისთვის ცნობიერად მკვდრები. მკვდართა აღდგინება ნიშნავს სწორი განათლების ნათელით ცნობიერების ცვლილებას და ეს ხდება მეორედ მოსვლისას:
"ნუ წინაწარ ჟამსა რას განიკითხავთ, ვიდრემდის მოვიდეს უფალი, რომელმანცა განანათლოს დაფარული იგი ბნელისაჲ და განაცხადნეს ზრახვანი იგი გულთანი, და მაშინ ქებაჲ იყოს კაცად-კაცადისაჲ ღმრთისა მიერ"
(I კორინთელთა 4-5).
სწორედ ამ ციტატაში ჩანს ყველაზე კარგად მეორედ მოსვლის მთავარი არსი: განანათლოს დაფარული, განაცხადნეს ზრახვანი. დიახ, ასე სჩანს, რომ მეორედ მოსვლა არის ახალი ცნობიერებისა და ახალი განათლების სისტემის გამოჩენა. სწორედ ის არის კაცობრიობის განვითარების ისტორიაში ცნობიერებათა ცვლილების განსაკუთრებული ეტაპი, რომელიც განანათლებს ბნელში მსხდარ ერებს.
ჩვენ შევეხეთ წმიდა წერილით მოწოდებულ ძალიან დიდ საიდუმლოს, ვთვლი ეს საკითხი განსაკუთრებული მნიშვნელობის საკითხია და ამიტომ იგივე აზრს მოგაწოდებთ სხვა კუთხითაც:
"ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ რომელმან სიტყუანი ჩემნი ისმინნეს და ჰრწმენეს მომავლინებელი ჩემი, აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, და სასჯელსა იგი არა შევიდეს, არამედ გარდაიცვალოს იგი სიკუდილისაგან ცხორებად"
(იოვანე 5-24).
ვთვლი, რომ ამ ციტატაში ჩადებულია კარნახი ყველა იმ ინფორმაციებზე, რომელზედაც ზემოდ უკვე ვისაუბრე: ძე ღმერთი არის სიტყვა, ის ამბობს საუკუნო ცხორება იმას ექნება, ვინც ისმენს ინფორმაციას სიტყვიდან ისე, რომ ერწმუნება სიტყვაში მყოფ მომავლინებელ მამასო. ინფორმაციის მიღების მთავარი პრინციპია: ძე ღმერთის სახელით, ანუ მელნით ნაწერი სიტყვის სახელით, მასში მყოფი მამიდან მივიღოთ რწმუნება, ამ გზას თვითონ ძე ღმერთი გვითითებს:
"სხუაჲ არს, რომელი წამებს ჩემთჳს, და უწყი, რამეთუ ჭეშმარიტ არს წამებაჲ მისი"
(იოვანე 5-31).
სიტყვაში მყოფი მამიდან მიღებული რწმუნებაა საუკუნო ცხორების მომცემი, მხოლოდ ამ გზით ხდება სასჯელიდან თავის დაღწევა. კიდევ უფრო კარგად განვმარტოთ: სიტყვის ჯვარცმის კანონი ემსახურება იპოსტასი ძის წასვლას, ეს სიტყვაში მყოფი მამის ნებაა. ვინც მამის ნებას აღასრულებს და ინფორმაციას სიტყვიდან მიიღებს მასში მყოფი მამის რწმუნებით, ის თავს დააღწევს სიკვდილს და მოიპოვებს საუკუნო ცხორებას. ამ დროს სიტყვა ჩვენთვის მოვა მასში მყოფი მამის დიდებით, ზუსტად ამასვე მოწმობს ძის მეორედ მოსვლაზე სახარება:
"რაჟამს მოვიდეს დიდებითა მამისა თჳსისაჲთა ანგელოზთა თანა წმიდათა"
(მარკოზი 8-38).
შევაჯეროთ მსჯელობა: წმიდა წერილის ოდენ აღმოკითხვა, სიტყვაში მყოფი მამისა და სულიწმიდის გარეშე არის ზრახვაჲ ხორცთაჲ, რომელიც იწვევს სიკვდილს. ამ დროს ადამიანი წერილის სულიერ ინფორმაციებს აცილებულია და არის ცნობიერად მკვდარი. საყოველთაო აღდგომა მკვდართა ნიშნავს: სიტყვის მეორედ მოსვლისას ახალ სულიერ ცნობიერებაში გადასვლას. ამ დროს ცნობიერი სიკვდილი მთავრდება და იწყება სულიერ ცნობიერებაში აღდგომა. ეს პროცესი საყოველთაოა და ყველას შეეხება. რაც მთავარია ამ ციტატით ჩანს, რომ მეორედ მოსვლა არის სიტყვაში მყოფი მამის ნაწილით ინფორმაციათა დიდებით ჩვენთან მოსვლა.
"და გამოვიდოდიან კეთილის-მოქმედნი აღდგომასა ცხორებისასა, ხოლო ბოროტის-მოქმედნი აღდგომასა სასჯელისასა"
(იოვანე 5-29).
უკვე აღვნიშნე სიტყვაში მყოფი მამის რწმუნებით ხდება საუკუნო ცხორება, ასეთები სასჯელსა არ შევლენო. ბუნებრივია ისმის კითხვა ვისზე გავრცელდება სასჯელი? სასჯელი სიტყვის ხორციელი ნაწილიდან მოდის, რაც არის მამისა და სულიწმიდის გარეშე ოდენ აღმოკითხული სიტყვა, ის წარმოადგენს სიტყვის ხორცს. მასზე ამბობს მოციქული: „მოკვდით ხორცითა მით ქრისტესითა“. ძალიან რთულ თემას ვეხებით, რომელიც პირდაპირ უკავშირდება ბიბლიურ მაცდურს "ძე წარწყმედისას", ამიტომ მოკლე ინფორმაციად აქ მას არ განვიხილავ (იხ. ძე წარწყმედისა).
მეორედ მოსვლა და პარალელურად ძე წარწყმენდის ხილვა გამოიწვევს დიდ ძვრებს:
"ოდეს იხილოთ საძაგელი იგი მოოჴრებისაჲ, თქუმული დანიელ წინაწარმეტყუელისაჲ, მდგომარე, სადა-იგი არა ჯერ-არს, რომელიიგი აღმოიკითხვიდეს, სცნობდინ, მაშინ რომელნი იყვნენ ჰურიასტანს, ივლტოდედ მთად"
(მარკოზი 13-14).
ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელი განმარტავს: „საძაგელი იგი მოოხრებისა“-ში იგულისხმება იმისი ქადაგება, ვინც იერუსალიმი მოოხრებას დაუქვემდებარა. მაგრამ ეს განმარტება ხორციელია და ის ვერ ემსახურება ბეჭედთა საიდუმლოთი გახსნილი წიგნიდან სულიერ ინფორმაციათა მოწოდებას. ყველამ უნდა გაიგოს, რომ აქ ფიზიკურ ქალაქზე არ არის საუბარი, აქ საუბარია ზეციურ სულიერ ქალაქზე, რომელიც არავითარ კავშირში არ არის იუდეველთა იერუსალიმთან. ზეციური იერუსალემი არ ჩანს, იმიტომ რომ ის ცნობიერად მოოხრებულია, ეს დიდი თემაა და მეტად აღარ ჩავუღრმავდებით. ამჟამად საინტერესოა ფრაგმენტი: მაშინ რომელნი იყვნენ ჰურიასტანს, ივლტოდედ მთად. აქ თითქოს საუბარია ხალხის მთებში გაქცევაზე, ყოველშემთხვევაში ასე განმარტავს სწავლება. ამას მეტყველებს საპატრიარქოს გამოცემა ბიბლიაც:
"როდესაც იხილავთ გაპარტახების სიბილწეს, დანიელ წინასწარმეტყველის მიერ ნათქვამს, რაც უადგილო ადგილას დევს (წამკითხველმა გაიგოს), მაშინ ვინც იუდეაშია, მთებს მიაშუროს".
ეს ციტატა ამ გამოცემაში დამახინჯებულია (ხორციელი ზრახვის ტიპიური მაგალითია), თქვენს ყურადღებას მივაპყრობ ერთ განსხვავებაზე: მცხეთური ხელნაწერები გვკარნახობს მთას, ხოლო სხვა ვერსიით მოთარგმნილია, როგორც მთები. იგივე შეცდომებია დაშვებული სხვა ენოვან ბიბლიაშიც, მაგალითად რუსულ ვერსიაში:
"тогда находящиеся в Иудее да бегут в горы"
ანალოგიური შეცდომაა ინგლისურ ენოვან ბიბლიაშიც
"then let them that be in Judaea flee to the mountains"
იგივე შეცდომაა ბერძნულ ენოვან ბიბლიაშიც
"τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη"
მხოლოდ ქართულ ვერსიაში ვაწყდებით ინფორმაციას მხოლობით რიცხვში, საიდუმლო უკავშირდება მთას, კონკრეტულად კი ერთ მთას. მეორე მხრივ თარგმანში მითითებულია იუდეა, თითქოს ფიზიკურ ეთნოსზეა საუბარი, ამ სიტყვით (იუდეა) წერილს დაეკარგა ორბუნებოვნება, ანუ ამ ცვლილებით ღმერთის სიტყვას დაეკარგა შესაძლებლობა მოგვაწოდოს ორი ინფორმაცია. მცხეთური ხელნაწერების ვერსიით ნაცვლად იუდეაზე საუბარია ჰურიასტანზე. აქ სიტყვას შემორჩენილი აქვს ორი ინფორმაციის მოწოდების უნარი, რაც ნიშნავს ხორციელებაში მყოფებს. კიდევ გავიმეორებ: მაშინ რომელნი იყვნენ ჰურიასტანს, სულიერად აღნიშნავს: მაშინ რომელნიც წერილიდან აზროვნებდნენ ხორციელად, მიაშურებენ მთას. აქ ჩნდება კითხვა, რომელ ერთ მთაზეა საუბარი? მსგავსი საკითხი უკვე განხილული მაქვს (იხ. ენათმეცნიერული კვლევის მეთოდიკას), იქ გარჩეულია ციტატა:
"მაშინ მოიქცეს იერუსალჱმდ მთისა მისგან, რომელსა ჰრქჳან ზეთის ხილთაჲ,
რომელ არს მახლობელ იერუსალჱმსა შაბათის გზა ოდენ".
(საქმე 1-12)
ამ ციტატაში კიდევ უფრო კონკრეტულად ჩანს, რომ საუბარია არა მთებზე, არამედ ერთ მთაზე. სხვა ენოვან ბიბლიებშიც საუბარია ერთ მთაზე.
"და მივსცნე იგინი ნათესავად ერთად ქუეყანასა შინა ჩემსა და მთათა შორის ისრაჱლისათა, და მთავარი ერთი იყოს მათ ყოველთა მეფედ, და არა იყვნენ მერმე ორ ნათესავად, არცა განიყოფვოდიან მერმე ორთა მეფეთა მიმართ".
(ეზეკიელი 37-22).
საკმაოდ რთულ ინფორმაციასთან გვაქვს საქმე, აქ საუბარია ისრაელის 12 ტომზე (სულიერი დატვირთვით ეს უკავშირდება ანბანური წერის 12 დამწერლობას). ბიბლიური ქვე-ყანა "ისრაელი" არის წმიდა წერილის ხილული დამწერლობითი ქვეყანა.
დასკვნა N.. ბიბლიური ისრაელი არის ალეგორიული ქვეყანა, რომელიც აღნიშნავს წმიდა წერილის ხილული (მელნით ნაწერი წერილი) დამწერლობითი სხეულის ალეგორიულ სახელს.
ხილული წერილი, სულიერი ნაწილის გარეშე იძლევა ხორციელ ცნობიერებას, რომელსაც ასევე ბიბლიური ტერმინით მინიჭებული აქვს ცნობიერების ტიტული "ებრაელი". სულიერი წერის მიხედვით ებრაელი არ ნიშნავს ერს, ანუ გენეტიკურ ეთნოსს.
დასკვნა N.. ებრაელი ნიშნავს ცნობიერების ტიტულს, ანუ აღნიშნავს იმ ცნობიერების ხარისხს, რომელსაც წმიდა წერილის ხილულ-ხორციელი დამწელობითი ქვეყანა „ისრაელი“ იძლევა.
ხორციელი ცნობიერების მომცემად ითვლება ბიბლიური ისრაელის 12-ვე ტომი, უნდა მივხვდეთ აქ საუბარია თორმეტ ანბანურ დამწერლობაზე. ამ დამწერლობათა ანბანი ბიბლიური ტერმინით დასახელებულია მთებად. მაგრამ ამ მთათა შორის არის ერთი მთა-ვარი, რომელიც ბიბლიური საიდუმლო ინფორმაციით ითვლება "მათ ყოველთა მეფედ". ეს ერთი გამორჩეული მთა-ვარი ამჟამად "დაწუნებულია" (ლოდი რომელიც შეურაცხჰყვეს, იხ. "კაცობრიობის საერთო ენა" დასკვნა N 1, 2, 3, 4, 5).
მივცეთ განმარტება რას აღნიშნავს ეს ერთი განსაკუთრებული მთა.
"და რამეთუ გუამი იგი არა არს ერთ ასო, არამედ მრავალ".
(I კორინთელთა 12-14)
"და სახარებასა შინა ქართულსა ხოლო, თავსა მათეჲსსა, წილი ზის, რომელ ასოჲ არს" (ი. ზოსიმე)
ამ ციტატებში ჩანს ასოს (ასონიშნების) როლი. ეს ერთადერთი განსაკუთრებული მთა არის ანბანური წერის მთა-ვარი ასოთა სისტემა, ანუ ასო-მთა-ვარი. ბიბლიური ირიბი მითითებებით ეს არის ასომთავრული დამწერლობითი საზომი სისტემა. კოდირებული წერის სახელით ის არის ბიბლიური ლოდი, ხოლო პირდაპირი ბიბლიური მითითებით მას ჰქვია "სუჱტი ცხოველი".
მაშინ რომელნი იყვნენ ჰურიასტანს, ივლტოდედ მთად, აქ ორბუნებოვანი ორი სხვადასხვა ინფორმაციიდან ხორციელი ცნობიერებით მოწოდებული უნდა ყოფილიყო ხალხის მთად წასვლა, მაგრამ სულიერი კუთხით ინფორმაცია არ ეხება ხალხის მთებში გახიზვნას. ხორციელი ზრახვა მოდიოდა გაუხსნელი წიგნიდან, ამ დროს წინადადების სულიერ ინფორმაციებს ვერ ვხედავდით. საიდუმლო ეხება წერილის ხორციელი შემეცნებიდან ამავე წერილის სულიერი შემეცნების მოსაპოვებლად ასოთა მთავარ სისტემაში (ასომთავრულის მეშვეობით) გადასვლას. მეორედ მოსვლისას ხალხი ილტვოდეს მთად ნიშნავს: სიტყვის სულიერ ინფორმაციათა მოსაპოვებლად, ასომთავრული ანბანური საზომი სისტემით კაცობრიობის დაინტერესებას. აი, ამ მთისაკენ იქნება ლტოლვა.
ბიბლიური წერით, რომ დანამდვილებით ერთ განსაკუთრებულ მთაზეა საუბარი, ამას მოწმობს საკმაოდ ბევრი ფრაზა, მაგრამ ახლა მოვიყვან ერთ მაგალითს:
"და შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესუ პეტრე და იაკობ და იოვანე, ძმაჲ მისი, და აღიყვანნა იგინი მთასა მაღალსა თჳსაგან" (მათე 17-1).
ციტატას სიღრმისეულად ამჟამად ვერ გავაანალიზებთ, აქ საინტერესოა სიტყვა "თჳსაგან". (თჳსაგან, იგულისხმება იპოსტასური ძე). სახარებისეულად იესო სიტყვაა, იესომ აღიყვანნა მთასა მაღალსა თჳსაგან, ეს ნიშნავს: სიტყვის იპოსტასური ძის ნაწილმა (მელნით ნაწერმა, რასაც ვუყურებთ და დღემდე ვიცნობთ), თჳსაგან ანუ სიტყვის იპოსტასური ძის ნაწილის მიღმა, მთასა მაღალსა (ასო-მთა-ვრულისა მიერ) წარიყვანა და აჩვენა:
"და იცვალა მათ წინაშე სხუად ფერად, და განბრწყინდა პირი მისი ვითარცა მზე. ხოლო სამოსელი მისი იქმნა სპეტაკ, ვითარცა ნათელი" (მათე 17-2).
ხორციელმა სიტყვამ გამოაჩინა სულიერი ნათელი. ასომთავრული ანბანი გამოაჩენს სიტყვის მოწყობის მწყობრ, მოწესრიგებულ სისტემას (ბიბლიური ტერმინით სპეტაკ სამოსელს). ამ სისპეტაკიდან სიტყვა (უფალი) დიდებით გაბრწყინდება. რას ნიშნავს ეს გაბრწყინება?
ხორციელი (მელნით ნაწერი) სიტყვა არის ძველი სამოსელი, თავისივე ძველი ცითა და ქვეყნითა, რომელიც შესაბამისად მხოლოდ ხორციელი ინფორმაციის მომცემია. მთასა მაღალსა (ასომთავრული ანბანური ცნობიერებისაგან) იგივე სიტყვა მელნით ნაწერის მიღმა გამოაჩენს სულიერ სისპეტაკეს, რომელიც გამოაჩენს ახალ ცასა და ქვეყანას, უნდა გვესმოდეს, რომ სიტყვა ინფორმაციულად შეიცვლება. სიტყვის სპეტაკი ნაწილიდან, სულიერი ინფორმაციების გადმოდინება ნიშნავს გაბრწყინებას. სიტყვა ორი ბუნებისაა, ჩვენთვის ნაცნობი ხორციელი სიტყვა ასომთავრული ანბანის მიერ გამოაჩენს სულიერ ბუნებას. სიტყვის ორი ბუნების ინფორმაციები ერთმანეთისაგან განსხვავდება. როცა ჩვენ შევძლებთ ხორციელი სიტყვის ინფორმაციის მიღმა დავინახოთ სულიერი სიტყვის განსხვავებული ინფორმაცია, ეს იქნება ცვლილებათა მომცემი. სიტყვის ხორციელი ინფორმაციის სულიერი ინფორმაციით შეცვლას, ბიბლიური ტერმინით ჰქვია ფერიცვალება. უფალმა ფერი იცვალა, ანუ სიტყვამ ინფორმაციულობა იცვალა. ეს პროცესი ძალიან დიდი საიდუმლოა და ასევე დიდი მნიშვნელობისაა მორწმუნეთათვის. სიტყვის ფერიცვალება უკავშირდება ქართული ცნობიერების გამოჩენასა და გაბრწყინებას.
"ხოლო ვაჲ მუცელ-ქუმულთა და რომელნი აწოებდენ მათ დღეთა შინა!"
(მარკოზი 13-17)
კიდევ ერთხელ მომიწევს განმეორება: ბიბლია გახსნილ წიგნად არ ითვლება (გამოცხადება თ. 5-3). სასულიერო სწავლება არ იცნობს 7 ბეჭდით გახსნილი წერილის საიდუმლოს, ამიტომ ეს ციტატა ასე არის მოწოდებული საპატრიარქოს რედაქციის ბიბლიაში: ვაი ფეხმძიმეთ და მეძუძურთ იმ ხანად. ეს ახსნა თვალსაჩინოდ აჩვენებს როგორი ინფორმაციის მომცემია გაუხსნელი წიგნი, ეს ხორციელი აზროვნების შედეგია, რასაც ბიბლიური ტერმინითვე ჰქვია "ზრახვაჲ ჴორცთაჲ".
მუცელ-ქუმული ახსნილია, როგორც ფეხმძიმე. შევეცდები ავხსნა რას აღნიშნავს ეს სიტყვა:
"რამეთუ წინააღმდგომ იქმნა ღმრთისა მიმართ მისისა, მახჳლისა მიერ დაეცნენ, და მძუძებანი მათნი უჩინო იქმნენ და მუცელქმნულნი მათნი განიბძარნენ"
(ოსია 14-1).
თვითონვე წმიდა წერილი ფეხმძიმეს გვიჩვენებს სიტყვით "მუცელქმნული", იგივე აზრს გვაწოდებს სულხან საბა ორბელიანი, რომელიც თავის ლექსიკონში განმარტავს:
მუცელქმნული - მაკე, ორსული.
მაგრამ საკვლევ ციტატაში არ არის საუბარი მუცელქმნულობაზე, აქ საუბარია მუცელ-ქუმულობაზე (სიტყვა ქუმულობა უფრო წააგავს თქუმულობას). მაგრამ ფაქტი ერთია: მუცელქმნული და მუცელ-ქუმული სხვადასხვა სიტყვებია. ბიბლიური წერის საიდუმლოს ჭირდება სიტყვა იყოს ორი ინფორმაციის მომწოდებელი, ხორციელად ის გვაწოდებს აზრს ფეხმძიმობაზე, სულიერად კი მას სულ სხვა დანიშნულება აქვს. საკითხში უკეთესად გასარკვევად მოვიყვან კიდევ ერთ ციტატას:
"და უკეთუ თქუან თქვენდამი: იძიენით მუცლითმეზღაპრენი და ქუეყანითგამომჴმობელნი, ცუდმსიტყველნი, რომელნი მუცლით გამო ჴმობენ. არა ნათესავია ღმრთისა მიმართ მისისა? რად გამოიძიებენ ცოცხალთათჳს მკუდართა?"
(ესაია 8-19).
აქ უკვე აშკარად ჩანს მეზღაპრეობის კავშირი მუცელთან, ასეთები არიან ქვეყანით "გამომჴმობელნი". ამავე თემაში უკვე განვმარტე, რომ ბიბლიური ტერმინი ქვეყანა (ქუე-ყანა) აღნიშნავს წმიდა წერილის ხილულ-ხორციელ სხეულს (რასაც თვალით ვუყურებთ). როცა ამ წერილიდან მოგვაქვს ხორციელი ინფორმაციები, მაშინ "ქვეყანით" გამოვახმიანებთ სათქმელს, ანუ ვხდებით ქვეყნით-მხმობი. ზუსტად ასე განმარტავს ამ სიტყვას სულხან საბა:
მჴმობი - მძახებელი, ქვეყნით-მჴმობელი, შედარებულია მსგავსებისთვის სიტყვა ღამის-მჴმობელი.
ამ ფონზე უკვე გაჩნდა კითხვები, ერთ-ერთი არის ასეთი: რა კავშირი აქვს ქუეყანითგამომჴმობელთ მუცლით მეზღაპრეებთან? აქვეა პასუხი, ეს ისინი არიან, ვინც მუცლით გამო ჴმობენ.
აი, რა აზრი დევს, მუცლით ჴმობენო! ანუ მუცლით ახმოვანებენო. ახლა ისევ სულხან საბას მოვუსმინოთ:
მუცლით-მეზღაპრე - მუცლით გამო უბნობდეს.
სულიერი წერის საიდუმლოში ჩახედვით მე კი მივხვდი განსახილველი ციტატის აზრს, მაგრამ დიდი მადლობა უნდა ვუთხრა სულხან საბა ორბელიანს, რომელიც დიდად დამეხმარა ჩემი მიხვედრილობის საზოგადოებისათვის დამაჯერებლად მისაწოდებლად. აი, თურმე რაში ყოფილა საქმე:
მუცელ-ქუმულობა მუცლით თქმას, ანუ მუცლით უბნობას ნიშნავს. მაგრამ ჩნდება ახალი კითხვა, როგორ უნდა გვესმოდეს ბიბლიური წერით მუცელი და მუცლით ქუმულობა?
უფალმა ბრძანა მიიღეთ და ჭამეთ იგი ხორცია ჩემი, ალბად ყველა კარგად ითავისებს, რომ აქ არ არის საუბარი ადამიანის ხორცის ჭამაზე. მას გადატანითი, ალეგორიული მნიშვნელობა აქვს. იესო არის სიტყვა, სიტყვის ჭამა კი დაკავშირებულია შემეცნებით პროცესთან. ბიბლიური წერით ჭამა უკავშირდება ორ მიმართულებას:
1. ჭამა უკავშირდება საჭმელს, რომელიც მუცლით მისაღებია.
2. ჭამა უკავშირდება შემეცნებას, რომელიც გონებითაა მისაღები (ინფორმაციის ჭამა).
მუცელი განასახიერებს ხორციელებას, ხორციელი აზროვნება ბიბლიურად არის მუცლით მისაღები. მუცელ-ქუმულობა აღნიშნავს ხორციელი ცნობიერებით ხმობას, ანუ უბნობას. შესაბამისად, მუცელ-ქუმულობა არის „ზრახვაჲ ჴორცთაჲ“, რომელზედაც პავლე მოციქული ამბობს:
"რამეთუ ზრახვაჲ იგი ჴორცთაჲ მტერობა არს ღმრთისა"
(ჰრომაელთა 8-7).
ვფიქრობ უკვე უნდა გვესმოდეს, რომ მუცელ-ქუმულობა არის ხორციელი ზრახვა, რომელიც მტერობაა ღმრთისა. ამის გამო ციტატა ამბობს ვაი მათ, მუცელ-ქუმულთა, კარგი დღე არ მოელითო! ასევე ვფიქრობ, რომ ადვილი მისახვედრია რას ნიშნავს მუცლით მეზღაპრეობა. მუცელ-ქუმულობა არის არასწორი და გამოგონებული ხორციელი აზროვნებით ინფორმაციათა "უბნობა", ანუ გავრცელება. ასეთებს ბიბლიური ტერმინით ჰქვია მუცლით მეზღაპრენი. მაგრამ აქ არის ერთი საკითხი განსაკუთრებით აღსანიშნავი:
ერთია, ხორციელი აზროვნებით ადამიანი ვნებდეს საკუთარ თავს და მეორეა, ასეთი აზროვნებით ასწავლიდეს სხვას. სხვაზე არასწორი ინფორმაციის მომწოდებლებისათვის ბიბლიურ წერას მიუსადაგებია ასეთი ფრაზა: "და რომელნი აწოებდენ მათ დღეთა შინა!"აქ უკვე საუბარია სწავლებაზე, რომელიც მუცლით მეზღაპრეობის გამო ცრუ ინფორმაციებით კვებავს (ანუ აწოვებს) ხალხს. ეს გზა მტერობაა ღმრთისა და მეორედ მოსვლის ჟამს მათ არ მოელით კარგი დღეო. კიდევ ერთხელ გავიმეორებ: წმიდა წერილი ორი წერის მექანიზმით გადმოგვცემს ორ სხვადასხვა ინფორმაციას. ხორციელი წერა გვკარნახობს მეორედ მოსვლის ჟამს ორსულებს და მეძუძურებს გაუჭირდებათო, ხოლო სულიერი წერა გვკარნახობს: მეორედ მოსვლის ჟამს ორსულებს და მეძუძურებს კი არ გაუჭირდებათ, არამედ ვაი, მუცლით მეზღაპრეებს და არასწორი სწავლების მიმდევრებსო. მეორედ მოსვლასთან დაკავშირებული ნიშნები მრავლადაა ჩამოთვლილი წმიდა წერილში, ამჟამად მე აღარ ჩავუღრმავდები ამ ნიშნებზე პასუხთა გაცემას, უბრალოდ ნაწილობრივ აღვნიშნავ ამ ნიშნებს: მიწისძვრები, სხვა ბუნებრივი კატაკლიზმები, ადამიანთა მასიური დაღუპვანი, შიმშილობანი, ომები და "ამბავნი ბრძოლათანი", სისხლიანი ეთნოკონფლიქტები ("და აღსდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა“) და სხვა. მთავარი ნიშანი მეორედ მოსვლისა არის ანტიქრისტეს გამოჩინება, რომელიც თავს ღმერთად გამოაცხადებს, მთელს დედამიწაზე გაბატონდება, მრავალ ადამიანს შეაცდენს (იხ. ძე წარწყმედისა 666.). კაცობრიობის ხსნა ამ წარწყმედის ძის კვდომაშია, რაც იქნება უკანასკნელი სიკვდილი. ზოგი წარწყმედის ძის შიშით, ზოგი მეორედ მოსვლის უფლის სიხარულით ელოდება ამ ჟამს. ყველას აინტერესებს, თუ როდის იწყება ეს პროცესი. ბიბლიური წერილით დაწერილის ეს ჟამი არავინ უწყისს. მიუხედავად იმისა, რომ თითქოს არავინ იცის და არავის შეეძლო ცოდნოდა ეს საიდუმლო, წმიდა წერილით მაინც მითითებული ყოფილა შესაძლებლობა გაგვერკვია მეორედ მოსვლის დრო და ჟამი. მივყვეთ თანმიმდევრობით:
"ხოლო დღისა მისთჳს და ჟამისა არავინ იცის, არცა ანგელოზთა ცისათა, გარნა მამამან მხოლომან"
(მათე 24-36).
გარკვეულად არის მითითებული, რომ მამამ იცის. ეს პირდაპირ უთითებს, რომ წმიდა სამებიდან ამ ინფორმაციას ფლობს იპოსტასი მამა. უფალი გვასწავლის მამიდან ინფორმაციის მიღების გზას:
"და მას დღესა შინა მე არარაჲ მკითხოთ. ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ,
რამეთუ რაოდენიცა-რაჲ სთხოოთ მამასა სახელითა ჩემითა, მოგცეს თქუენ"
(იოვანე 16-23).
საუბარია იპოსტასი ძის ჯვარცმის კანონით წასვლის შემდეგ, მას დღეთა შინა, ძის სახელით კითხვები მამისათვის უნდა დაგვესვა. პასუხიც აქვე წერია, თუ ამას შევძლებდით მაშინ "რაოდენიცა-რაჲ სთხოოთ მამასა სახელითა ჩემითა" მივიღებდით! გარკვევითაა მითითებული, ნებისმიერი რამ რაც გვაინტერესებს შეგვეძლო გაგვეგო მამისაგან. ე. ი. მეორედ მოსვლის დრო და ჟამი, რომელიც იცის მამამ, შეგვეძლო გაგვეგო. მაგრამ ამ მითითებით არასდროს გვისარგებლია:
"აქამომდე არარაჲ გითხოვიეს სახელითა ჩემითა. ითხოვდით და მოიღოთ"
(იოვანე 16-24).
აშკარაა, რომ შეგვძლებოდა ძის სახელით, მეორედ მოსვლის დრო და ჟამზე მამისთვის გვეთხოვა, მაშინ მამაც მოგვცემდა პასუხს. აქ ცალკე თემაა, თუ რატომ ვერ ვასრულებდით ამ მითითებას (იხ. სასულიერო სწავლებას ).
ახლა ეს მითითება გავშალოთ ჩემს მიერ მოწოდებული დამწერლობითი წმიდა სამების მოდელში (იხ. დასკვნა N). იპოსტასი ძე არის ღმრთის სიტყვა, ანუ წმიდა წერილი. იპოსტასი მამა არის ანბანური ასონიშნები. მითითება ყოფილა წმიდა წერილის სახელით შეეკითხეთ ანბანურ ასონიშანთა სისტემასო. თუ წმიდა წერილს გადავხედავთ, პირველივე სიტყვა ამ წიგნისა არის დაბადება. მაგრამ ისიც უნდა გვესმოდეს, რომ სიტყვაა ძე ღმერთი და მას ორი ბუნება აქვს. ეს კი ნიშნავს სიტყვა დაბადება ორი ინფორმაციული არსის მატარებელია.
1. ხორციელი ბუნებით დაბადება აღნიშნავს ბავშვის ხორციელ დაბადებას. მაგრამ უფალი თვითონვე გვითითებს:
"მიუგო იესო და ჰრქუა მას: ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: უკუეთუ ვინმე არა იშვეს მეორედ,
ვერ ჴელ-ეწიფების ხილვად სასუფეველი ცათაჲ“
(იოვანე 3-3).
მხოლოდ დაბადება არ არის საკმარისი, სასუფეველის ხილვას სჭირდება მეორედ შობა. ამ შობას სასულიერო სწავლება ნათლობას უწოდებს. სწორია, ასეც არის: მეორედ შობის მომცემი განმანათლებლობის პროცესია. ეს ცნობიერი შობაა, რომელიც ასე შეიძლება აღვიქვათ „ცნობიერი დაბადება“, შესაბამისად:
2. სულიერი ბუნებით დაბადება აღნიშნავს ცნობიერების მიღებას (განათლებას). ეს თავის მხრივ მეტყველებს ჩვენს გონებაში ახალი ცნობიერების დაბადებას. სიტყვა დაბადება ორბუნებოვნების გათვალისწინებით გვაწვდის ორ სხვადასხვა ინფორმაციას:
1. ხორციელი დაბადება
2. ცნობიერი დაბადება
ჩვენ ზემოდ უკვე ვისაუბრედ, რომ მეორედ მოსვლა ცნობიერების ცვლილებაა. უნდა გვესმოდეს, რომ სიტყვის მეორედ მოსვლა პირდაპირ დაკავშირებულია ცნობიერების ცვლილებასთან, ანუ ცნობიერ დაბადებასთან. რადგან ხორციელი აზროვნებით ვიცით რა არის ხორციელი დაბადება, მასზე აღარ ვისაუბრებ. მაგრამ ახლა დავსვათ შეკითხვა, რას ნიშნავს სულიერად (ანბანური საწყისით) დაბადება
