სწორედ ქართული სიტყვა ასახავს გველის და ვეშაპის დაჯამებას. ეს არის სიტყვა გველვეშაპი. ასე, რომ ვინ - განმარტავს სულის მდგომარეობას სხეულში, მისი მდგომარეობა სატანურია. ბიბლიური ტერმინით, რომ ვთქვათ ის "სატან"-ჯველშია ანუ ტან-დამსჯელს ჰყავს მიბარებული (ტანჯვაშია).
ამ განვითარებული მსჯელობის ფონზე აქტუალურად მიმაჩნია განვიხილოთ იესოს ორი ბუნება. ვფიქრობ, აღარ უნდა იყოს საკამათო, რომ ერთ ბუნებას უნდა დავუსვათ კითხვა: ვინ არის იესო, ხოლო მეორეს რა არის იესო. თუ ჩვენ ვკითხულობთ ბიბლიას და ვმსჯელობთ მხოლოდ ერთი ბუნებით, მაგალითად: იესო, მარიამი, მოსე, იოსები, ლაზარე და ა.შ. და აზროვნებაში ვსვამთ კითხვას ვინ არიან? მაშინ მთლიანობას ვერასოდეს გავიგებთ. კითხვა ვინ გვიჩვენებს სხეულით დათრგუნულ სულიერ ინფორმაციას. ასეთ ინფორმაციულობას, როცა სულიერ ინფორმაციაზე გადაფარებული არის ხორციელი ინფორმაციულობა, ბიბლიური ტერმინით ჰქვია "ზრახვაი ხორცისაი"! მასზედ ბიბლია თვითონ იძლევა განმარტებას:
"ზრახვაი იგი ხორცითაი სიკვდილ არს, ხოლო ზრახვაი იგი სულისა ცხორება"
(ჰრომაელთა 8-6),
"ზრახვაი იგი ხორცთაი მტერობა არს ღმრთისა"
(ჰრომაელთა 8-7).
თუ ჩვენ ვერ ვპასუხობთ კითხვებს "რა არის იესო, მარიამი, ლაზარე, მოსე და ა.შ." მაშინ ვერ ვზრახავთ სულისას, ყველა დანარჩენი სხვა პასუხი კი მტერობა არს ღმერთის და სიკვდილს შეიქმს.
"ღმერთი არის სული" (იოვანე 4-24). სულს კი დაესმის კითხვა რა? ვამბობთ იესომ აღადგინა ლაზარე. თუ ვსვამთ კითხვას ვინ აღადგინა ლაზარე? ხორცისას ვზრახავთ და მისი ღმერთული ბუნებით საქმის არსში ვერ ვიხედებით. შეგვიძლია გავცეთ პასუხი კითხვას? რამ აღადგინა ლაზარე? თუ ვსვამთ კითხვას რამ აღადგინა ლაზარე, მაშინ ჩვენ ღმერთის ხორციელი ბუნების მიღმა მის სულიერ იდეაში ვიხედებით და ამით ვეძიებთ უხილავი მამის ნებას: რატომ დასჭირდა მას, რომ იესოს "ვინ ბუნებას გაეცოცხლებინა ლაზარე”. მთავარი ის კი არ არის, რაც მოხდა, მთავარი არის მამის იდეა, შემოქმედის ნება, რას ნიშნავდა ლაზარეს აღდგინება. ვიცით ფაქტი, მაგრამ რატომ და რა კანონზომიერებაა ჩადებული ამაში არ ვიცით! იესოს სულის "რა"-ღმერთული ბუნებით თუ დაწერილ წერილს ვერ ვგებულობთ, მაშინ როგორღა გვესმის წმიდა წერილის? თუ წერილს აღვიქვამთ იესოს „ვინ ხორციელი ბუნებით”, მაშინ ჩვენ წერილს ოდენ აღმოვიკითხავთ, მასზე კი იოვანე ოქროპირი გვამცნებს „წერილის ოდენ აღმოკითხვა თავის დასჯაა-ო”! არა მარტო თავს ვისჯით, არამედ ვმტერობთ კიდეც ღმერთის "რა" - სულიერ ბუნებას. ამით თვით ღმერთს ვმტერობთ.
იესომ გვითხრა „მამა ჩემშია”, თუ გრამატიკას დავეკითხებით, კითხვას დავსვამთ „ვინ არის იესოში? დავუკვირდეთ, გავაანალიზოთ: ვინ კითხვა აღნიშნავს პიროვნებას, კონკრეტულად ადამიანს. ვამბობთ მამა არავის უხილავს? რატომ? იმიტომ, რომ ის უსხეულოა, უსხეულო მამა არის სული, ის ხორციელი არასოდეს ყოფილა. მასზე ასე ამბობს წმიდა წერილი:
"ღმერთი არავინ სადა იხილა, მხოლოდ - შობილმან ძემან, რომელი იყო წიაღთა მამისათა, მან გამოთქუა”
(იოვანე 1-18).
"უხილავი ღმერთი არის მამა, ის არ იხილვება, ის მხოლოდ გამოითქმის” (ამიტომ არის ტერმინი აღთქუმაი მამისაი) როგორ შეიძლება დაესვას ვინ კითხვა მას, რომელიც მხოლოდ გამოითქმის. ვინ არის იესოს მამა? ამ შემთხვევაში კითხვას მივყავართ ხორციელი იესოს, ხორციელ მამად სახელდებულ იოსებთან! ხოლო კითხვას რა არის იესოს მამა? ამ კითხვას მივყავართ სულიერი ბუნების იესოს მამასთან, უფრო სწორად, "იმ მამის წიაღთან, რომელიც მხოლოდ გამოითქმის". დღევანდელმა ქართულმა ენათმეცნიერებამ არ იცის იესოს (სიტყვის) მომავლინებელი მამა, ამიტომ მათ მიერ დასმული კითხვა "ვინ არის იესოში მყოფი მამა", არის იესოს ვინ-ხორციელი ბუნებით "ზრახვაი"! ასეთი აღქმა გვაცილებს იესოს სულიერი ბუნების "მართალს" და აღმოვჩნდებით „მართლუკუნ”, შესაბამისად გავხდებით მტერი სულიერი ღმერთის სიმართლისა. იესოში მყოფმა მამამ იცის მეორედ მოსვლის დრო და ჟამი. სამწუხაროდ ეს მამა არც სამღვდელოებამ იცის! ხომ უფლის შეგონებაა: "ჰკითხეთ მამას სახელითა ჩემითაო!" და გეტყვის სათქმელსო! უფალი გვსაყვედურობს კიდეც "აქამომდე არარაი გიკითხავთო!" ფაქტი სახეზეა სამღვდელოებამ არ იცის მეორედ მოსვლის დრო! იმიტომ რომ არ იცის როგორ შეეკითხოს იესოს სასულიერო ბუნების მამას! უბრალოდ და მარტივად არ იცის მამა!
"სამნი არიან რომელნი წამებენ ცათა შინა: მამაი, სიტყუაი და სული წმიდაი."
"რამეთუ სამნი არიან რომელნი წამებენ: სული, წყალი და სისხლი”
(I იოავანე 5, 7-8).
მთელი სიგრძე-სიგანით უნდა გვესმოდეს, რომ ცათა შინა ძე ღმერთი-სიტყვა გაიგივებულია ქვეყნიერების "წყალთან". სიტყვის ხორციელი ბუნებით მოწოდებული მოძღვრება არის ბიბლიური კოდირებული სიტყვით წოდებული მოძღვრება "წყალი". თუ ჩვენ წმიდა წერილით მოცემულ ინფორმაციებს განვიხილავთ "ვინ" - ხორციელი ბუნებით”, ვღებულობთ განათლებას "წყლით" (წყლით ნათლობა). თუ ჩვენი სამღვდელოება გვმოძღვრავს და გვასწავლის ვინ არის: იესო, მარიამი, ლაზარე, იოსები, იუდა, მოსე, ადამი, ნოე და ა.შ. ისინი გვაძლევენ ნათელს იესო-სიტყვის „ვინ”-ხორციელი ბუნებით, ანუ წყლით განათლების პროცესს აღასრულებენ. ვინ არის ლაზარე? ლაზარე ხორციელი გაგებით არის კაცი, რომელიც ღმერთმა აღადგინა, ეს უკვე მოხდა და წარსულია! რა არის ლაზარე? ლაზარე სულიერი გაგებით არის ქართული ენა, რომელიც ღმერთმა აწი უნდა აღადგინოს. დაუკვირდით: ხორციელი „ვინ ბუნებით აღქმული წერილი წარსულია! ხოლო სულიერი "რა" ბუნებით აღქმული წერილი კი მომავალი! წმიდა წერილის ყველა სიტყვა, უკლებრივ ყოველი მისი ასო უცვლელია! იცვლება მხოლოდ მისი აღქმის შინაარსი. "ვინ"-ხორციელი აღქმის შინაარსი არის მელნით ნაწერი წიგნი, ანუ მოძღვრება "წყალი", ხოლო "რა"-სულიერი აღქმის შინაარსი არის სულით ნაწერი წიგნი, ანუ მოძღვრება "ღვინო". სწორია სამღვდელოება, როცა გვეუბნება ზიარება უნდა მოხდეს ღვინით! აბა წყლით ზიარება ვის გაუგონია. სახარება ხომ გვეუბნება: იესომ პირველი სასწაული მოახდინა "კან"-აში ქორწილში, როდესაც წყალი აქცია ღვინოდ. კარგად დაუკვირდით ქ-ორ-წილი (ქრისტეს მეორედ მოსვლა). ქრისტეს პირველი მოსვლა მისი ხორციელი ბუნებით იყო, ხოლო მეორე მოსვლა მისი სულიერი ბუნებით მოხდება. კოდირებული სიტყვა ქორწილი ქ-რისტეს მე-ორ-ე წილი! ე.ი. მეორედ მოსვლის ჟამს მოხდება ძე ღმერთი-სიტყვის "ვინ"-ხორციელი ბუნებით მოცემული მოძღვრების "წყალი"-ს შეცვლა "რა"-სულიერი ბუნებით საქადაგებელ მოძღვრება „ღვინო”-ზე. "ვინ" აქცია წყალი ღვინოდ? "ვინ"-ხორციელი ბუნებით ეს პროცესი წარსულია! რამ აქცია წყალი ღვინოდ? "რა"-სულიერი ბუნებით ეს პროცესი აწი მოხდება! წმიდა წერილით მოწოდებული აბსოლიტურად ყველა ინფორმაცია ორი ბუნებისაა: ხორციელი და სულიერი. ხორციელი ბუნებით წმიდა წერილი გვაწოდებს ინფორმაციებს წარსულით, სულიერი ბუნებით კი წმიდა წერილი არაა წარსული, ის "წინაწარმეტყველურია” და გვამცნებს შემდგომში მოსახდენს. მაგალითად: იესო აცვეს ჯვარს. "ვინ" აცვეს ჯვარს? "ვინ”-ხორციელი ბუნებით ეს წარსულია. რა ეცვა ჯვარს? "რა”-სულიერი ბუნებით ეს ჯერ არ მომხდარა. კარგად დაუკვირდით, სულიერი ბუნებით ლაზარე ქართული ენა ჯერ არ აღმდგარა, წმიდა წერილი კი გვეუბნება: იესო ჯერ აღადგენს ლაზარეს და მხოლოდ ამის შემდეგ ხდება მისი ჯვარცმა. ე.ი. ჯერ უნდა აღდგეს ლაზარე-ქართული ენა და მერე ხდება იესოს ჯვარცმა, მაგრამ ქართული ენა ჯერ არ აღმდგარა! ბიბლია კი გვეუბნება: ლაზარე ქართული ენის აღდგომამდე კი არ ხდება იესოს ჯვარცმა, არამედ შემდეგ! არ გაგიკვირდეთ! თუ ჩვენ იესოს ორი ბუნების ამღიარებლები დავსვამთ მხოლოდ შეკითხვას "ვინ ეცვა ჯვარს?” და არ დავსვამთ მისი მეორე ბუნების ასაღიარებელ შეკითხვას "რა ეცვა ჯვარს?” როგორ გამოვალთ იესოს ორივე ბუნების ამღიარებლები? თუ პასუხს ვერ გავცემთ რა არის რა-სულიერი ბუნების იესოს ჯვარცმა, რომელ დიოფიზიტობაზე ვდებთ თავს? ქართული ენის „ვინ” და "რა" კითხვები კარგად გვარკვევს ადამიანის ხორციელ და სულიერ ბუნებაში, მაგრამ არის სულიერი არსებანი მაგ: ტრედი, ვირი, ცხენი. აქ ხორციელ ბუნებასაც და სულიერ ბუნებასაც დაესმის კითხვა _ "რა". საკმაოდ რთულდება საქმე, მაგრამ კითხვა დაახლოებით ასე უნდა დაესვას: რა არის ტრედი? (ხორციელად), რა იგულისხმება ტრედში? (სულიერად). ასევე უნდა მივუდგეთ უსულო საგნებსაც, მაგალითად: „ლოდი”. რა არის ლოდი? (ხორციელად) და რა იგულისხმება "ლოდში” (სულიერად). ზუსტად ასე უნდა მივუდგეთ ყველაფერს: რა არის ისრაელი, იერუსალემი, ებრაელი და ა.შ. და რა იგულისხმება ისრაელში, იერუსალემში, ებრაელში და ა.შ.
ყოველივე ამის გათვალისწინებით წმიდა წერილს აქვს ორი შინაარსი. ყველაფერი მასში მოცემული ორი სხვადასხვა არსით არის გასაგები. კატეგორიულად ტყუილია: ბიბლია არის ებრაელთა ისტორია-ო! ბიბლია ისტორიის წიგნი არასოდეს ყოფილა, ის წინაწარმეტყველების და სულიერი სამყაროს კანონთა წიგნია! თუ ოდენ აღმოვიკითხავთ და ხორციელად ვიაზროვნებთ აღმოვჩნდებით წარსულში. ეს აზროვნება "მტერობა არს ღმრთისა", ეს აზროვნება არის წყლით ნათელი. იესოს ხორციელი მხარე წყლით ნათელს ღებულობს, ხოლო მისი სულიერი მხარე მეყსეულად ტოვებს წყალს! მისი სულიერი მხარე დედა მარიამზე ამბობს "ვინ"-არს დედა ჩემი? და აღარ ღებულობს მას! კარგად გავიაზროთ: "ვინ არს" - ამბობს იესო მარიამზე. ე.ი. უთითებს მის ხორციელ ბუნებაზე, რომ ის მხოლოდ ხორციელი დედაა. პირდაპირ არის ნაჩვენები: მარიამი არ არის იესოს რა-სულიერი ბუნების დედა! გაჩნდა კიდევ ერთი შეკითხვა: რა ჰქვია იესოს რა-სულიერი ბუნების დედას? რა თქმა უნდა არ არის იოლი გასაგები ყოველივე ეს, მაგრამ წყლის ღვინოთ გადაქცევის პროცესი გარდაუვალია! ეს მოხდება და ამას გააკეთებს იესოს "რა"-სულიერი ბუნება მეორედ მოსვლისას. კიდევ ერთხელ განვიხილოთ კლასიკურად რა არის მოძღვრება წყალი და რატომ უნდა შეიცვალოს ღვინოდ. განვიხილოთ ორი წინადადება: "მარიამმა შვა იესო" და "იესომ აღადგინა ლაზარე". მოძღვრება წყალი დასვამს და განმარტავს შეკითხვებს: ვინ შვა იესო? ვინ შვა მარიამმა? ვინ აღადგინა ლაზარე? ვინ აღადგინა იესომ? ყველა ამ დასმულ კითხვაზე გაცემული პასუხი "ვინ”-ხორციელი ბუნების პასუხია და მიგვითითებს მხოლოდ წარსულზე, ხოლო მოძღვრება ღვინო დასვამს და მისცემს განმარტებას კითხვებს: რამ შვა იესო? რა შვა მარიამმა? რამ აღადგინა ლაზარე? რა აღადგინა იესომ? ამ კითხვებზე გასაცემი პასუხები "რა”-სულიერი ბუნებისაა და ის ნამდვილად არ ისაუბრებს წარსულზე. დგება დრო, როცა უნდა დავაგემოვნოთ იესოს "რა”-სულიერი ბუნების "ღვინო”. აუცილებელიცაა, რადგან საზიარებელი მხოლოდ ღვინოა, სხვაგვარად სასუფევლის კარი ჩვენთვის დაკეტილი იქნება!
ჩვენ ვართ მართლმადიდებელი ქრისტიანენი, რომლებიც ვაღიარებთ იესოს ორ ბუნებას. წმიდა წერილი არის ერთი, მაგრამ ეს ერთი წერილი აღწერს იესოს ორივე ბუნებას. ანუ ეს ერთი წერილი იძლევა იესოს ორთავე ბუნების კანონზომიერებებს. ვინ – შეკითხვა, ხორციელი ბუნების კითხვაა და განმარტავს ხორციელებას: ვინ არის იესო, ვინ არის დედა მისი ვინ არის მამა მისი, ვინ არის ლაზარე და ა.შ. ამ დასმულ კითხვებს გაეცემა შესაბამისი პასუხები, ასეთი პასუხების ერთობლიობა ქმნის სწავლებას, რომელსაც ჰქვია ბიბლიური კოდური სახელი წყლით განათლება (წყლით ნათლობა). თუ ჩვენ არ შეგვიძლია გავცეთ პასუხი კითხვებს: რა არის იესო, რა არის დედა მისი, რა არის მასში მყოფი მამა, რა არის ლაზარე, და ა.შ. ამ შემთხვევაში სიტყვით ნათქვამს, რომ ვართ დიოფიზიტები (იესოს ორივე ბუნების ამღიარებლები) საქმით ვერ დავამტკიცებთ. საქმით დამტკიცება კი არის იესოს სულიერი ბუნების - "რა" კითხვებზეც პასუხის გაცემა. თუ ამას შევძლებთ მაშინ, ჩვენ დავაგემოვნებთ იესოს ღვინოს, ანუ ვეზიარებით იესოს სულიერი ბუნების მოძღვრებას, რომელსაც ბიბლიური კოდური სახელით ჰქვია მოძღვრება "ღვინო", ამ მოძღვრების ცოდნა იესოს მომავლინებელი მამის ცოდნაცაა, რომელიც შეგვაძლებინებს იესოს სახელით ვკითხოთ მამას, ასევე შეგვაძლებინებს გავიგოთ მამის წიაღი და მისგან აღმოთქმული პასუხები!
უმორჩილესად, გთხოვთ ნუ იტყვით, აი ეს კაცი სად უკაკუნებსო, როგორ უხეშად ერევა სასულიერო მოძღვართა საქმეშიო! მე არავის ნიშნის მოგებას არ ვაპირებ, ყველამ საკუთარი გონებით გაანალიზოს ჩემგან თქმული. "შიში უფლისა" - სიბრძნის დასაბამი უნდა იყოს! მე თუ ვცდები, მე ერთის უბედურება იქნება ეს. მაგრამ ვაი თუ ისინი ცდებიან, ვისაც განკითხვისას უფალი ასეთ სიტყვებს ეტყვის: (რა თქმა უნდა ასეთი რამ მხოლოდ განკითხვის "სავარაუდო ინტერპრეტაციაა") ხომ იცოდით, რომ უნდა გეკითხათ სახელითა ჩემითა მამისათვის! რატომ აქამომდე მამისთვის არარაი გითხოვიეს, რატომ არ იცოდით მეორედ მოსვლის დრო და ჟამი! რატომ არ მოუსმინეთ ჩემს შეგონებას! ეს არის თქვენი ჰრწმენა!!!
თუ ვინმე ჩემზე გულმოსული მაინც დარჩა და მაინც ემოციების ქვეშ ასე ფიქრობს აი! შეხედე! ეს კაცი სად უკაკუნებს! სწორედაც მათ შევახსენებ: ჩემი განვითარებული აზრი თუ დაკაკუნებაა, რამდენადაც მწარე არ უნდა იყოს, ის მაინც ნეტარებასავით გამოჩნდება "უფლის განკითხვასთან" შედარებით.
გულში ჩემზე თუ მაინც უკმაყოფილება დაგრჩათ, მაშინ ჯერ საკუთარ თავს დაუსვით კითხვა: ვიცით რა არის იესოს მამა? შეგვიძლია მას დავუსვათ შეკითხვა? შეგვიძლია მივიღოთ მამისაგან პასუხი? ყოველივე ამის გათვალისწინებით: შეგვიძლია ვთქვათ მეორედ მოსვლის დრო და ჟამი? რომელიც მხოლოდ მამამ იცის და თურმე შეიძლებოდა ჩვენც გვცოდნოდა! ძალიან გთხოვთ ჯერ ამ შეკითხვებს გაეცით პასუხი და მხოლოდ შემდეგ შემაფასეთ მე. მაგრამ მე ერთი რამ დანამდვილებით ვიცი "შიშის" ზარი უნდა შემოვჰკრა, რადგან წმიდა წერილი თვითონვე გვამცნებს: სიბრძნის დასაბამი, შიში უფლისა!
ზაალ ლომსიანიძე, წმიდე წერილის მეცნიერული კვლევის საზოგადოება:
"მეცნიერება უკეთესი მომავლისთვის"
