უსამართლოდ დაწუნებული ლოდი ჩვენი ქართული ასომთავრული ანბანია, ის იმდენად დავივიწყეთ, რომ მაქსიმუმ ჩვ. წელთაღრიცხვის V საუკუნესთან ვაკავშირებთ მხოლოდ! ზოსიმეც ხომ ამბობს "მდაბალი და დაწუნებული". ბიბლია მკაცრად გვეუბნება: ვინც ამ წერილს რაიმეს მოაკლებს ან დაუმატებს მომაკვდინებელი ცოდვააო! აი რა წერია გამოცხადების პირველივე თავში:
"მე ვარ ანი და ჰოე, იტყვის უფალი ღმერთი, რომელი არს და რომელი იყო და რომელი მომავალ არს, ყოვლისა მპყრობელი" (გამოცხადება 1-8”)
არც არაფრის მიმატება უნდა, არც მოკლება. ღმერთი ამბობს, რომ ვარ "ანი და ჰოე". თუ ოდესმე ვინმეს უფიქრია რომ ქართული "ანი და ჰოე" (ასომთავრული ანბანი) არის ის ღმერთი, რომლის მიერაც არის მოვლენილი ძე ღმერთი - სიტყვა? იმასაც გვაფრთხილებს პირველივე მცნებაში ღმერთი "ანი და ჰოე”, რომ: მე ვარ უფალი და ღმერთი შენი, არ გაიჩინო სხვა ღმერთი და მხოლოდ მე მემსახურეო! ბერძნებმა, რომ ოქროს ტოლფასი სარწმუნისი წარგვტაცა ვიცით, მათთვის ღმერთი "ალფა და ომეგაა". ჩვენი „ანი და ჰოე” გვეუბნება არ გამაგონოთ სხვა ღმერთიო! ახლა რუსთაველს მოვუსმინოთ:
"ვთქვა მიჯნურობა პირველი და ტომი გვართა ზენათა
ძნელად სათქმელი საჭირო გამოსაგები ენათა
იგია საქმე საზეო მომცემი აღმაფრენათა".
რუსთაველმა იცის უზენაესი და აღმაფრენის მომცემი რაც არის და სადაც არის. იგი ენის წიაღშიაო! თან ასე გვეუბნება "რა ვეღარ მიხვდეთ ქართულსაო” ამ ცოდნამ მას ისიც ათქმევინა, რომ: ქართველთა ღმერთს დავითი ჰქვიაო! ჰოდა მე ყველას წინაშე მივმართავ რუსთაველს - ფენომენო! შენი გენია იმდენად დიდია, რომ იქნებ შენ მაინც დაგიჯეროს ქართველმა ერმა! ვიდრე მე რომელსაც საკუთარი 90კგ წონის მეტი სხვა რამ ტიტული და წონა არ გამაჩნია. თუ ის იცი, რომ ქართველთა ღმერთი დავითია, იქნებ ისიც იცოდე მისი ადგილსამყოფელი სად არის? დიახ იმ ქალაქზე გეკითხები, რომელიც ბიბლიურ დავითის ქალაქად არის წოდებული. იერუშალაიმი? ალბად შენც მწარედ გეცინება, ბიბლიური დავითის ქალაქი, ზენა იერუსალემი ზეციდან ჩამოდის, ის ზეციურია და არა მიწიერი! ამას მხოლოდ II მოსვლის დროს მივხვდებით და ვიხილავთ. დღეისათვის რაც ჩვენც და მთელ მსოფლიოს ჰგონია, ის ნამდვილად არ არის ქართველთა ღმერთის დავითის ქალაქი.
განვიხილოთ როგორ არის მოწყობილი "ანი და ჰოე"-დან გამომავალი ძე ღმერთი - სიტყვა. სიტყვა არის ღმერთი, ჩვენ ადამიანები კი ვართ ღმერთის მსგავსნი, მსგავსების პრინციპიდან გამოდის, რომ: სიტყვა და ადამიანი მსგავსი მოწყობის არის! ისევე როგორც ადამიანია ხორცისა და სულის ერთობლიობა, ასევე სიტყვაც არის ორი ბუნების, მასაც აქვს სხეული ანუ გვამი და მასში მყოფი სული! ღმერთის არსი სამებაა: მამა, ძე და სულიწმიდა, სიტყვა ზუსტად ასეა, იოანე მოციქული გვითითებს:
"სამნი არიან რომელნი წამებენ ცათა შინა: მამაი, სიტყუაი და სული წმიდაი; ესე სამნი ერთ არიან" (I იოვანე თ 5-7)
წმიდა წერილი დოკუმენტალურად გვისაბუთებს, რომ სიტყვაში არის მამაც და სულიწმიდაც! სიტყვაში მყოფი მამა სულია უხილავი, ისევე როგორც სულიწმიდა, ისინი არიან ორი სული სიტყვაში, ანუ ბიბლიური ტერმინით "ორნი მოწმე" რომლებიც მოწმობენ ძე ღმერთ-სიტყვას. ბიბლიური მითითებით გამოდის, რომ ღმერთი "ანი და ჰოე"-ს მიერ მოვლინებულ სიტყვაში ორი სული დევს! ვიცით, რომ ქართულ ენაში ორი სული დევს? (თავის მხრივ ეს ნიშნავს, რომ ქართულ ენაში ორი დიდი ინფორმაციული ერთეულია გასაიდუმლოებული) ზუსტად ასევეა მოწყობილი ადამიანიც, ადამიანის სხეული და მასში მყოფი ორი უხილავი სული! ვიცოდით ეს აქამომდე? არა და ნებისმიერი სხვა პასუხი არ იქნებოდა ღვთიური სამებიდან და იქნებოდა სამებისა და მართლმადიდებლობის გმობა. სიტყვა - ღმერთი ხომ გვეუბნება: მამა ჩემშია! ერთი შეკითხვა: რა არის სიტყვაში მყოფი მამა? მეორეს მხრივ მართლმადიდებლური კანონი გვეუბნება: სულიწმიდა უფალი და ცხოველსმყოფელი, რომელი მამიდან გამოვალს! სადაც მამა იქ სულიწმიდაც, უფრო გართულდა შეკითხვა რა არის სიტყვაში მყოფი მამა და მისგან გამომავალი სულიწმიდა?
თავდაპირველად იყო სიტყვა, თუ ენათმეცნიერება და გრამატიკა? რა თქმა უნდა პირველად იყო სიტყვა! ეს მეცნიერებები განიხილავენ მოვლინებულ სიტყვას ისე, რომ მამა მომავლინებელი მისი არ იციან, ისინი განიხილავენ მხოლოდ ღმერთის შემოქმედების ნაყოფს, არკვევენ მხოლოდ მოვლინებულის კანონზომიერებებს! რომელი ცოდნა უფრო მეტია: ცოდნა ნაყოფისა თუ ცოდნა შემოქმედისა? ქართული ენათმეცნიერება თუ დაინტერესებულა და გამხდარა "გამომეძიებელი" სიტყვისა? თუ გამოუკვლევია სიტყვის სულიერი მოწყობა? მაგალითად ასეთი მარტივი წინადადება, რომელიც ციტატაა ბიბლიიდან: "ხვალისაგან იოვანემ იხილა იესუ". შეუძლია ვინმეს ახსნას დრო? რატომ უკვე იხილა? როცა ხვალის დღე ჯერ არ დამდგარა? ან ერთი ასეთიც: თუ ლაზარე ქართული ენაა, ლაზარეს ორი და, მართა და მარიამი ენის რა ნაწილებია? კიდევ ასეთიც: თუ ლაზარე ქართული ენაა, ბიბლია ხომ ამბობს ლაზარეს წარმომავლობის ადგილს, რომ ის ბეთანიიდან არის! რომელი ბეთანიიდან არის წარმომავლობით ქართული ენა? ისრაელის ერთ-ერთი დაბა ბეთანიიდან? ისრაელის სახელმწიფო საერთოდ არ არსებობდა, არამც თუ მისი დაბა ბეთანია, როცა ჩვენ ეთნოსი გვქონდა, როცა ჩვენში ყურძენს წურავდნენ და ღვინოს აყენებდნენ, როცა ჩვენში ოქროს მოიპოვებდნენ და ოქროს ნაკეთობებს აკეთებდნენ! იმ ბეთანიიდან როგორ შეიძლება იყოს წარმომავლობით ქართული ენა?!!!
დამიჯერეთ ბევრი კითხვის დასმა შემიძლია, რომელზედაც პასუხი არ იქნება! რა თქმა უნდა პასუხი არის, მაგრამ ეს პასუხები ქართული ენის სულიერ ნაწილში დევს. აი რას ამბობს იოანე შავთელი ქართულ ენაზე:
"ფშვის და სურნელობს, თვით მომცემელობს
ჩვენდა სიბრძნესა მადლი ღმრთისანი".
ის ამბობს, რომ თვითონვე ქართული ენა არის განმარტებებისა და პასუხების მომცემიო! დავუკვირდეთ ჩვენს ენას:
ენის ფუნქცია დედის არის და ვამბობთ "დედა ენა", მამის ფუნქცია? დამწერლობაში სიტყვა და რეალობაში ადამიანი მსგავსია. განა არ ვიცით, რომ ხორციელებაში განაყოფიერებისთვის, გენეტიკური წერის საშუალებას მამაკაცის ასო წარმოადგენს! ზუსტად ასევე ყოფილა დამწერლობაშიც! ერთი მხრივ დედა ენა და მეორეს მხრივ მამაკაცის როლის განმხორციელებელი ასო-ნიშანი! როგორ შეიძლება მოხდეს განაყოფიერება და შემდეგ "შობა", თუ დედაკაცს მამაკაცი არ მიუდგა? რატომ ვერ მივხვდით დღემდე, რომ სანამ დედა ენას არ მოერგება (ინფორმაციულად) ანბანი და ასონიშნები არ იქნება განაყოფიერება, შესაბამისად არც შობა გვექნება! არა და ყველა სიტყვა - ღმერთის მეორედ მოსვლას ველოდებით, როგორ ფიქრობთ: ძე-ღმერთი-სიტყვის მეორედ მოსვლა მოხდება შესაბამისად მეორედ შობის გარეშე? (თუ არ იშვა, როგორ მოვა) ვთქვათ უფრო გასაგებად:
ღმერთმა "ანი და ჰოემ" ძე–ღმერთი_სიტყვის სულიერი ინფორმაციები, რომ მოავლინოს შობად (II შობა - ნათლობა, ანუ განათლებაა) ის ხომ ჯერ უნდა მიუდგეს დედა ენას? ანბანური ჭეშმარიტების კანონები უნდა მოერგოს შექმნილს, რათა გამართლდეს სიტყვა, ანუ იდიდოს მან! თითქოს რთულია გასაგებად ყოველივე ეს, მაგრამ ამავე დროს ძალზე მარტივად და უბრალოდ ყოფილა გასაგები ყოველივე:
ღმერთი - შემოქმედი ყოველთა, მომავლინებელი სიტყვისა - "ანი და ჰოე"-ა. დედა მარიამი კი დედა ენაა (ჩვენი ქართული ენის ხილულ-ხორციელი მხარე). კანონი წმიდა წერილისა ამბობს დედა მარიამი ორსულადაა. (მამისაგან სულიწმიდა) ე.ი. დედა ენა ორი სულის მატარებელია, მასში არის მამის სული და სულიწმიდა! თუ ქართულ ენაში, როგორ არის ჩადებული ორი სული არ ვიცით, მაშინ როგორ შეიძლება იყოს ამ ენის სულიერი ნაწილი ცოცხალი? ცოცხალი არის ამ ენის მხოლოდ ხორციელი ნაწილი, რომელსაც მოერგო დღევანდელი გრამატიკა! ამიტომ არც უნდა გაგვიკვირდეს, რომ დღევანდელი ჩვენი ენის მდგომარეობას მე ვუწოდე ცოცხალ-მკვდარი. ცოცხალი ხორციელად და მკვდარი სულიერად.
მიქაელ მოდრეკილს მოვუსმინოთ, რომელსაც დაწერილი აქვს სასულიერო ლექსი "დასდებელნი აღდგომისანი". აქ იმაზე კი არ შევაჩერებ თქვენს ყურადღებას, თუ რა სწერია მის იამბიკონში, არამედ ავტორისეულ მითითებაზე გავამახვილებ თქვენს ყურადღებას. ავტორი თვით ლექსის წერის წინ გვითითებს ჲ - 60-ის შეტყვება არის, ე-5-ის, იბ-12-ის! თუ რომელიმე ჩვენგანს შეუძლია ისარგებლოს ავტორის ამ მითითებით და გააშინაარსოს ეს იამბიკონი ამ ანბანური ასონიშნების რიცხვთა კანონზომიერებით?
თუ ამ ავტორს აღნიშნული ვერ გავუგეთ, თუ ზოსიმეს ვერ გავუგეთ რა არის 104, თუ ვერ გავუგეთ ბიბლიას რას ნიშნავს დავითის ქალაქის ზღუდე 144, თუ არ გვესმის 666 რას ნიშნავს, რომელ სულიერ ცოდნაზეა საუბარი? არა და არა, ჩვენ ჯერ არც კი გვესმის ეს, არათუ ვიცით! ანბანი წარმოადგენს ასონიშნებისა და რიცხვთა სისტემის მკაცრი დამოკიდებულების კანონზომიერებებს. ავიღოთ ფიზიკის, ქიმიის ასევე მათემატიკის კანონზომიერებათა გამოსახვის მაგალითები E=mc2, H2SO4, a2+b2=c2 და ა.შ. თუ ამ ფორმულებში რიცხვთა სისტემას არ გამოვიყენებთ, თუ რიცხვებს უგულვებელყოფთ და ფორმულებს რიცხვების გარეშე განვიხილავთ, მოგვაწოდებენ რამე ჭეშმარიტ ინფორმაციას? ასევეა სიტყვა-ღმერთიც, რომელიც მომავლინებელი "ანი და ჰოე"-დან (ანბანიდან) გამოდის და ის რიცხვთა სისტემით გაწონასწორებულ რთულ "ფორმულას" წარმოადგენს! ანბანიდან ჩვენ ასო-ნიშანთა სისტემამ მოგვცა დამწერლობა, მაგრამ ანბანი მარტო ასო ნიშანთა სისტემა ხომ არ არის! მასში რიცხვთა სისტემის კანონზომიერება რატომ ვერ დავინახეთ და რატომ ვერ მოვარგეთ დამწერლობას?
დაუკვირდით რას გვეუბნებიან მოციქულები:
"ყოველი გუამი შენაწევრებული არს ყოვლითა შეახლებითა უხუებისაითა შეწევნისაებრ საზომისა თითოეულისა ასოითა". (ეფეს. 4-16).
შინაარს დაუკვირდით: "სიტყვის გვამი" უხვად მრავალი კანონების გათვალისწინებით შეწონასწორებულია თითოეული ასონიშანის საზომით-ო! ანბანს რიცხვთა სისტემის ორი სათვალავი აქვს; რიგითი და რიცხვითი. თითოეული ასოს საზომიც შესაბამისად მისივე ორი რიცხვია, რომელიც ანბანით არის მასზე მინიჭებული. სიტყვა - ღმერთის სხეულის აგების პროცესში მონაწილე რიცხვთა სისტემის კანონი, თუ არ გვესმის, თავისთავად სიტყვა - ღმერთის ინფორმაციულობა ხომ დამდაბლებული იქნება?! ასონიშნებმა მოგვცეს უდიდესი ინფორმაციული სივრცე, მას დამწერლობა ჰქვია, მაგრამ არ ვიცით ამავე დამწერლობისთვის რა ინფორმაციულ ერთეულს წარმოადგენს ანბანური რიცხვთა სისტემა! აი! რისი არ ცოდნა არის მიზეზი ენის სიკვდილისა! ენის სულიერი ნაწილი, რომ აღდგეს (ანუ გაცოცხლდეს) აუცილებელი პირობა და კანონი ყოფილა ბიბლიური ჯვარცმა! დიახ აქ სიტყვის ჯვარცმაზეა საუბარი! აქამდე გვესმოდა: ძე ღმერთის ჯვარცმა აუცილებელი იყოო, ის მამის ნებააო! თუ დავინახეთ ვინმემ, რომ ეს ნება და ეს კანონი ეხებოდა პირდაპირ სიტყვას? წმიდა წერილით მოწოდებული ყველაზე დიდი საიდუმლო არის სიტყვის ჯვარცმა! ესაა სიტყვაში მყოფი მამის ნება! აი რას ამბობს ძე ღმერთი ანუ სიტყვა:
"უმჯობეს არს თქუენდა, რაითა მე წარვიდე, უკეთუ მე არა წარვიდე, ნუგეშინის-მცემელი იგი არა მოვიდეს თქუენდა”
(იოანე 16-7)
"ხოლო ნუგეშინის-მცემელი იგი სულიწმიდაი რომელი მოავლინოს სახელითა ჩემითა მამამან, მან გასწაოს თქუენ ყოველი
(იოანეთ 14-26)
მე ვფიქრობ გასაგებად არის სახარებაში მოცემული არსი ძე ღმერთის წასვლისა! ის ამბობს თუ სიტყვა ჯვარს არ ეცვა და მისმა ინფორმაციულობამ გზა არ დაუთმო ამავე სიტყვაში მყოფ მამასა და მისგან გამომავალ სულიწმიდას თქვენ ხსნა არ გექნებათო
სიტყვის ჯვარცმა, იმიტომ არის მამის ნება, რომ მხოლოდ ჯვარცმის შემდეგ შეუძლია მამას მოავლინოს მისგან გამომავალი სულიწმიდა! მთელი კაცობრიობის ხსნა (ახსნა, განმარტება) სიტყვის ჯვარცმაშია. გარკვევით გვამცნებს მან გასწაოს თქუენ ყოველი!” მე მარტივად გეტყვით, სიტყვის ჯვარცმა საჭიროა იმიტომ, რომ ჯვარცმის შემდეგ ასონიშნებისა და ამავე ასონიშნებიდან გამომავალი რიცხვთა სისტემის ინფორმაციულობით სიტყვამ გამოაჩინოს სრული ინფორმაციული მარაგი! სწორედ ეს ინფორმაციული მარაგი იქნება ჩვენი განმანათლებელი (მეორედ შობისთვის).
კიდევ უფრო მარტივად მოგახსენებთ: ადამიანი და სიტყვა-ღმერთი ხომ მსგავსია, შევხედოთ ადამიანს, სანამ ადამიანის "მე" - სული სხეულშია ის ვერ ხედავს სულიერ სამყაროს, მხოლოდ სხეულის გარდაცვალების შემდეგ შეუძლია "მე" - სულს იხილოს სულიერი სამყარო! ზუსტად, რომ მსგავსია სიტყვა - ღმერთის მოწყობა! სანამ სიტყვის ხორციელი მხარე არ მოკვდება (მის ჯვარცმაზეა საუბარი) მანამდე სიტყვაში მყოფი ორი სულის ხილვა შეუძლებელია!
შევეცდები კიდევ უფრო მარტივად გითხრათ სათქმელი: დავუშვათ არ არსებობს მანქანა (ჯერ არ არის გამოგონებული), ვიპოვეთ არქეოლოგიური კვლევისას, შემდეგ დავქოქეთ და ოი! საოცრება მოძრაობს და მუშაობს! რა უნდა მოიმოქმედოს მეცნიერთა საზოგადოებამ, რომ ეს მანქანა შეისწავლოს და შემდეგ შეძლოს მსგავსის წარმოება? ერთადერთი სწორი გზა არის, რომ დაშალოს, თან ბოლომდე უმარტივეს დეტალებამდე! მხოლოდ ასე გაირკვევა, თუ რა როლი აქვს თითოეულ წვრილმანს მთლიანობისთვის, ამ დაშლაში გამოვიღებთ ცოდნას, შემდეგ კი ისევ აღვადგენთ მანქანას. ამ მომენტს ბიბლიური ტერმინით ჰქვიებია ჯვარცმა (ანუ დაშლა) და აღდგენა (პირვანდელი დიდებით) ანუ ცოდნით! თუ ოდესმე გვიფიქრია, სიტყვა-ღმერთი ჯვარს იმიტომ უნდა ეცვეს, რომ წარმოჩინდეს მასში მყოფი მამითა და მისგან გამომავალი სულიწმიდით ანაგები სიტყვა? ამ მომენტით სიტყვის აგების წინაპირობის ცოდნამდე მივდივართ! სწორედ აქ დევს ცეცხლითა და სულიწმიდით საგანმანათლებლო ნათელი. ეს ცეცხლი და სულიწმიდა არის სიტყვის მომავლინებელი შემოქმედი! სწორედ ამ ცეცხლზე და სულიწმიდაზე ამბობს იოანე ნათლისმცემელი, რომ ის ნათლობა (ანუ განათლება) უზენაესიაო! კიდევ ერთხელ დავიდოთ ენათმეცნიერებო გულზე ხელი და ვთქვათ, თუნდაც გულში ჩვენთვის: ვიცით სიტყვის ჯვარცმის საიდუმლო? ვამბობთ სიტყვა ღმერთი არის-ო! რატომ არ გავიაზრეთ: ღმერთი სიტყვა ხომ აუცილებლად იდეალური წესრიგის მქონე სისტემა უნდა იყოს! თითოეულ სიტყვაში ასონიშნები სტიქიურად ჩალაგდა? რატომ ჰქვია დედას - დედა, რატომ დაერქვა მამას მამა? რატომ ვამბობთ უფალი? მაგალითად ამ სიტყვაში "უ" ასონიშანი რა ინფორმაციას გვაძლევს? რას აღნიშნავს "ფ" ასონიშანი? შესაბამისად "ა", "ლ" და "ი” რა ინფორმაციული მარაგები აქვს ამ ასონიშნებს? ზოსიმემ ხომ გვითხრა ქართულს საიდუმლო აქვს-ო! "რომელი ასო არს და იტყვის ყოვლად ოთხ ათასსა მარაგსა”. 4000 მარაგს არ გეკითხებით, მაგრამ ვიცით უ, ფ, ა – ლი ასონიშნების თუნდაც 2-3 მარაგი? ვიცით ანბანური მწკრივის ეს 5 ასონიშანი ამ წყობიდან ა, ი, ლ, უ, ფ - რა კანონით გადალაგდა შესაბამისად ასე: უ-ფ-ა-ლ-ი? მთელი სისხლ-ხორცით და სიგრძე-სიგანით მივიღოთ, რომ სიტყვა ღმერთია და მასში არცერთი მარცვალი, არცერთი ასონიშანი პრიმიტიულად და სტიქიურად არ შეიძლება იყოს ჩადებული, ამ აგებულებას თავისი კანონი აკონტროლებს და ის ღმერთი „ანი და ჰოე”, ასომთავრული ანბანური ჭეშმარიტებიდან კონტროლდება. დღესდღეობით თუ ვიცით კონკრეტულად ჩვენ ქართულ ენას რამდენი ასონიშანი ემსახურება? რამდენი ასონიშანია ასომთავრულ ანბანში? ბიბლია ამბობს - 40, რუსთაველიც ამბობს 40, სულხან-საბაც ამბობს 40, ზოსიმეც ამასვე გვეუბნება დაუკვირდით:
