ხარების  ჭეშმარიტი  არსი

            გიხაროდეს მომადლებულო მარიამ. უფალი შენთანაა, კურთხეული ხარ დედათა შორის.

ეს სიტყვები ბევრჯერ მოგვისმენია და გვითქვამს, მაგრამ გვესმის მხოლოდ ხორციელად. სულიერად მას სხვა დატვირთვა აქვს, აბა წარმოვიდგინოთ: ეს სიტყვები ეხება იმ ღმერთის დედას, რომელსაც ბიბლიურად ჰქვია სიტყვა. სიტყვას ჰყავს მომავლინებელი მამა და ასევე ჰყავს დედა. რას უნდა აღნიშნავდეს დედა სიტყვისა? ეს საკითხი ჩვენს წიგნში "მეორედ მოსვლა" ნაწილობრივ განხილულია.

ერთ ენაზე მოუბარი კაცობრიობის ერთი საერთო ენა წარმოადგენს ყველა სხვა ენებისთვის ერთ დედან (დედა) ენას. გავიხსენოთ ჩვენ, ქართველები სწორედ ამ სახელს ვუწოდებთ ენას:  "დედა ენა". ბიბლიური სიტყვა, ანუ ძე ღმერთი ორი ბუნებისაა. ხორციელი მხარე სიტყვისა მაცდურია და იძლევა "ზრახვასა ხორცთასა" (ეს არის სიტყვის კაცური ბუნება), ხოლო სულიერი მხარე მართალს გვაწვდის და ჰქვია სიტყვის ღმრთაებრივი ბუნება.

         დღესდღეობით სიტყვის სულიერი ბუნება, მისი მოწყობა და ამ ბუნების მართალი არ იცის კაცობრიობამ. დედა მარიამი არის დედანი ენა, რომელი ენის წიაღიც მამისაგან სულიწმიდით მიდგომილია. ეს ნიშნავს სიტყვის მომავლენებელი მამა, ამავე სიტყვის ანბანური საწყისებია. ამ მამიდან გამომავალი სულიწმიდა ანბანური საწყისებიდან გამომავალი რიცვთა სისტემის კანონზომიერებებია.

"იპოვა იგი მიდგომილ სულისაგან წმიდისა" (მათე 1-18)

       კაცობრიობას მოუდის ჟამი, როცა გაარკვევენ, რომ დედა ენა (ქართული) გამორჩეულია ყველა სხვა ენებიდან იმით, რომ მას ბიბლიურ ანბანური საზომი სისტემა მიუდგება. ესაა მისი სულიწმიდით მიდგომილება, ამით ის კურთხეულია ყველა დედათა შორის. "შორის" - აქ შემთხვევით არ მიხსენებია, ვინც აქცევთ ყურადღებას ჩვენს პოსტებს, მიხვდებით რაც უნდა ვიგულისხმოთ ამ სიტყვაში. ეს "შორის-ი" არის ადგილსამყოფელი სულიერებისა, აი აქ არის დავანებული სიტყვის სულიერი ნაწილი, ანუ სიტყვის ღმრთაებრივი ბუნება.

         ვისაც ეს საკითხი ესმის, ვისაც წვდომა აქვს იხილოს დედა ენის წიაღში "მამისაგან სულიწმიდით ჩასახული სიტყვა", მას აქვს უფლება სხვასაც ახაროს "უფალი შენთანა", ანუ უფალი დედა ენისა თანა.

მარადქალწული, მარადერთგული და უბიწო დედანი ქართული ენა, მარადიულად არის ცათა შინა მყოფი ერთი მამის "საკუთრება", ის არცერთ სხვა დამწერლობას არ მიიკარებს და არცერთი სხვა დამწერლობა მას ვერ მიუდგება.

           უდიდესი სიწმიდის მატარებელი, ყველა ენათა დედა ენა თავის წიაღში ატარებს უფალს (ეს უფალი მუდამ მის თანა იყო). ჩვენც ვიხაროთ და სხვაც გავახაროთ:  ღმრთივ კურთხეულო დედანო ენავ ქართულო, უფალი შენთანა!

           გვიშვი  უფალი, უკვე მეტის მოთმენა აღარ შეიძლება, დედანი ენის წილხვედრი მიწა იღუპება, ღუპავენ გარეშე მტრები. გვიშვი უფალი, რომელმაც უნდა იხსნას "ერი მაღლისათა", რომელმაც უნდა დაამარცხოს სატანის ცრუ სწავლებანი, რომელმაც უნდა მოწმინდოს ცრემლი თავის ერს და გახადოს კაცობრიობის წინამძღვრად.   ეს პროცესი დაწყებულია,  ამენ(ით), გიხაროდენ!

                                                                            ზაალ  ლომსიანიძე  -  წმიდე წერილის მეცნიერული კვლევის საზოგადოება:

"მეცნიერება უკეთესი მომავლისთვის"